بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر

تاریخچه : روستای مشهد اردهال در فاصله 42 کیلومتری غرب کاشان قرار گرفته است.در این محل آرامگاه سلطان علی بن محمد باقر(ع) که مربوط به قرن 6 هجری است قرار دارد.

لطفا به این مطلب رای دهید

[رای ها : 4 امتیاز : 5]

بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر معروف به مشهد اردهال یا مشهد قالی در 40 کیلومتری غرب کاشان قرار دارد. بنای اولیه ای که بر روی این بقعه ساخته شده است مربوط به دوران سلجوقیان می باشد . در دوران متمادی قسمتهایی به آن اضافه گردیده است که بیشترین آنها مربوط به دوران صفویان می باشد. در دوران قاجاریه نیز گلدسته های ایوان، سرداب و صحن قمی ها بدان اضافه گردید.

این بقعه ی متبرکه دارای ۳ صحن اصلی شرقی یا صحن فینی ها، جنوبی یا صحن صفا و غربی یا صحن قمی ها می باشد. صحن صفا ایوانی است مزین به کتیبه های گچی به خط نستعلیق و نقاشیهایی از دوره قاجار، و آب انباری نیز در آن وجود دارد. این صحن روبروی درب اصلی بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر قرار دارد.

بقعه مشهد اردهال کاشان دارای گنبدی مدور با پوشش کاشی زرد طلایی و خشت می باشد. بروی این گنبد تزئیناتی از جمله نگاره های اسلیمی و بوته های پیچ دار الوان وجود دارد. در زیر مقرنس ها کتیبه ای به خط ثلث سفید بر زمینه ای لاجوردی قرار داشته که در آن سوره ی انا فتحنا دیده می شود. زیر گنبد نقاشی هایی با طرحهای اسلیمی وجود دارد که زیبایی خاصی به این بنا بخشیده است. 
 این مرقد دارای دو ضریح چوبی مشبک می باشد . در سر در ورودی به حرم  آئینه کاری هایی وجود دارد که بدلیل ریختگی بخش هایی از آن کتیبه های معرق زیبایی با نام شاه طهماسب دیده می شود.

سنگاب منحصر بفردی در وسط صحن قدیمی بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر قرار دارد که از سنگ یک تکه با هنرمندی تمام تراشیده شده است که تا این زمان سالم و بی عیب بجا مانده است. در لبه سنگاب کتیبه ای با خط اسلیمی حجاری شده است. در سمت غربی ایوان بزرگ این بقعه کتابخانه ای وجود دارد که با در مشبکی از جنس چوب محصور شده است. نسخه هایی متعددی از کتب قدیمی، مذهبی، قرآن و غیره وجود دارد.

مقبره سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر در صحن شرقی بقعه امامزاده قرار دارد.

ساخت و ترمیم بقعه مشهد اردهال را از نظر دوره زمانی می توان به چهار دوره ی سلجوقیان، صفویان، قاجاریه و معاصر تقسیم بندی نمود.
 یکی از مراسمات مذهبی و سنتی در مشهد اردهال مراسم قالیشویان است که در سالروز شهادت امامزاده علی بن محمد باقر در 17 مهرماه انجام می گیرد. این مراسم به یاد بود اهالی فین که در آن زمان به خونخواهی آن حضرت قیام کردند برگزار می گردد.

منبع : نشاط آوران

موزه هنرهای تزیینی اصفهان

تاریخچه : عمارت رکیب خانه یا موزه هنرهای تزیینی یکی از آثار ارزشمند و زیبای شهر اصفهان در عهد صفویه می باشد.

این موزه هنری اصفهان در خیابان استانداری شهر اصفهان قرار گرفته است. علت نامگذاری این بنا به رکیب خانه این است که در دوره صفوی، جایگاهی برای قرار دادن لوازم و اشیاء اصطبل سلطنتی  بود.

حیاط دلنشینی در این بنا قابل رویت بوده که با داشتن فضای خرم با درختانی سرسبز  در میانه ساختمان به زیبایی اش افزوده است. هم چنین در اطراف حیاط تالارها و اتاق هایی وجود دارد. عمارت رکیب خانه دارای طبقات فوقانی نیز بوده و در سمت راست آن برجی دیده می شود که علاوه بر کاربرد کلاه فرنگی، کاربردهای دیگری نیز داشته است.

دفتر موزه هنرهای تزئینی اصفهان در بخش شاه نشین قرار داشته و از معماری و طراحی بسیار دلپذیری برخوردار است. طبقات بالایی موزه مربوط به بخش اداری می باشد.

بیش از 3000 شی تاریخی متعلق به دوران صفویه و قاجاریه در موزه هنرهای تزئینی اصفهان به چشم می خورد. این اشیا در غالب غرفه هایی زیبا با چینشی منظم در معرض دید عموم گردشگران قرار گردیده است.

هم چنین موزه هنرهای تزئینی دارای کتابخانه مخصوص و تخصصی بوده که مورد استفاده دانشجویان می باشد.

بخش های هفت گانه موزه هنرهای تزئینی اصفهان عبارتند از:

• خط و کتابت : در اوایل بخش موزه، هنرهایی از اوراق و مجلدات قرآن کریم، کتب ادعیه و احادیث و … قرار گرفته است. هم چنین انواع جلدهای چرمی به شیوه های متعدد نیز وجود دارد.
• آثار لاکی و روغنی : از آثار این بخش می توان به اشیاء لاکی، جعبه، قلمدان، ترازو، جای طومار، جلد آلبوم، سرچسبدان، قاب آیینه و … اشاره کرد. هم چنین آثار ارزشمند از بزرگان با نقوش زیبا رویت می گردد.
• دست بافته های سنتی : در این بخش منسوجات متنوع وکم نظیر دوران قاجار قابل مشاهده است. این آثار مربوط به بافندگی های شهرهای مرکزی ایران می باشد که به شیوه های مختلفی زینت داده شده اند. در این بخش آثار قلمکاری اصفهان نیز قرار گرفته است.
• آبگینه : در این مجموعه آثار هنری زیبا از کریستال های تراش دار و انواع عطردان و پیاله شیشه ای که متعلق به قرن های 3 تا 6 هجری قمری است قابل رویت می باشد.
• نگارگری : در این بخش آثار نگارگری ایرانی در سبک های گوناگون وجود دارد که از جمله با ارزش ترین آن ها می توان به تابلوی مذهب تشعیری اشاره نمود.
• آثار چوبی : در این قسمت آثار نفیس صنایع هنری بر چوب مانند منبت کاری، خاتم سازی، معرق و مشبک در نمونه های انواع قاب آیینه، ملاقه های دوغ خوری، رحل و جعبه قرآن و … قابل مشاهده است.
• آثار فلزی : در این مجموعه آثار فلزی شامل زیورآلات طلا و نقره، کمربند، انواع قوطی، قفل و قلمدان، خنجر، چاقو، قیچی، سرقلیان و … با شیوه های ساخت و تزئین گوناگون مشاهده می گردد.

منبع : نشاط آوران

دو مناره دارالضیافه اصفهان

در قدیم، مناره را بین دو مرز ایجاد می کردند و برای مشخص شدن مرز در داخل مناره وسیله ای نورانی قرار می دادند. به تدریج این ساختار در میان راه های عمومی نیز پیاده گشت. با توجه به بیاناتی که در تاریخ صورت گرفته اولین مناره ای که ساخته شد، مناره اسکندریه در مصر می باشد. در سرزمین های اسلامی مناره ها ارزش ویژه ای در معماری اسلامی پیدا کردند و این طور شد که موذن برای اذان گفتن در جایگاهی که در مناره برایش در نظر گرفته شده بود می رفت و در آن جا صدایش در سرتا سر منطقه می پیچید.

دو مناره اصفهان مدور در محله یهودی نشین جوباره اصفهان در کوچه ای به نام کوچه حاج کاظم قرار دارد که دارای تزئیناتی به سبک مغولی و ارتفاع 38 متر است. مناره ها در قرن 8 هجری قمری ساخته شده اند اما به دلیل ریزش کتیبه های دو مناره تاریخ دقیق ساختشان مشخص نیست.

بنا به اظهارات عده ای  دو مناره دارالضیافه اصفهان را مربوط به دوران آل مظفر دانسته و گروهی دیگر آن ها را به دوره سنجریه نسبت می دهند. اما با توجه به مقرنس کتیبه به جا مانده این بنا متعلق به دوران اولجایتو ایلخانی است.

در مناره های دارالضیافه تزئینات کاشی کاری صورت گرفته ، پس به نظر می رسد که سردر کاروانسرای با شکوهی بوده که متعلق به امیری در دوره ایلخانی است. پس در قدیم عمارتی مجلل متصل به سردر مناره ها قرار داشته است. با توجه به نظرات بیان شده و بودن کتیبه ای که دو جمله آن بیشتر قابل خواندن نیست می توان این حدسیات را قابل قبول دانست.

درباره نام حقیقی مناره ها به دو اسم دارالضیافه و دارالضیاء اشاره شده است. دو مناره بر روی پایه های قطور هشت ضلعی قرار گرفته اند. این پایه ها در حدود 30 متر ارتفاع دارند. کتیبه مقرنس در بالا مناره با خط ثلث بر روی کاشی لاجوردی نوشته شده و با توجه به متن نگارش احتمال دارد در اطراف مناره ها مسجدی وجود داشته است.

در داخل مقرنس های دو مناره تاریخی اصفهان اسامی از محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین آورده شده و پوشش تزئینات مناره ها به خط بنایی فیروزه ای بر زمینه شطرنجی آجری می باشد.

منبع : نشاط آوران

خانه طباطبایی ها اصفهان

تاریخچه : خانه طباطبایی ها توسط بازرگان نطنزی به نام حاج سید جعفر طباطبایی در محله سلطان امیر احمد ساخته شده است. هم چنین قدمت این ساختمان به 100 سال می رسد.

خانه زیبای طباطبائی ها جزء یکی از با شکوهترین و برترین خانه های ساخته شده در کاشان اصفهان است.  تزئینات به کار رفته در این خانه از شاهکارهای عهد قاجار می باشد. تاریخ ساخت این بنا متعلق به سال های بین 1250 و 1255 هجری قمری است. هم چنین کتیبه ای بر سردر اتاق شاه نشین قرار دارد که تاریخ اتمام نقاشی های صورت گرفته در بنا را مربوط به سال 1298 هجری قمری بیان می دارد. بر طبق گزارش کارشناسان میراث فرهنگی خانه طباطبایی ها، بر روی خانه ای قدیمی که در دوره زندیه تخریب گشته بنا شده است.

توسط استاد علی مریم ، معماری خانه طباطبایی ها صورت گرفته است. البته از آثار نبوغ معماری ایشان نیز می توان به تیمچه امین الدوله و خانه بروجردی ها  اشاره کرد. این خانه در کنار بقعه یکی از نوادگان امام جواد علیه السلام و هم چنین در مرکز محله ساخته شده است.

نام خانه از اسم شخص مالک خانه بنام سید جعفر نطنزی  گرفته شده است. این شخص به دلیل سید بودنش به طباطبایی شهرت داشت. سید جعفر تاجر فرش و جزء خیرین محله بود.

اصول پنج گانه معماری در خانه طباطبایی های کاشان به صورت کامل به کار گرفته شده است. این اصول شامل رسمی بندی، یزدی بندی، گره سازی، مقرنس و کاسه سازی است. رسمی بندی ها را می توان در سقف های اتاق شاه نشین ، یزدی بندی ها را در اتاق شاه نشین، مقرنس ها را در ایوان آیینه خانه و گره سازی را بر در و پنجره های خانه مشاهده نمود. خانه دارای مساحت 4730 متر مربع و شامل اتاق ها، حیاط ها و زیرزمین ها می شود.

 کریم پیر نیا در کتاب معروفش بنام سبک شناسی معماری ایرانی، این خانه باشکوه را به پنج اصول معماری ایرانی و اسلامی نسبت می دهد. پنج اصول بیان شده عبارتند از : مردم واری، پرهیز از بیهودگی، نیارش، خودبسندی و درونگرایی است. این اصول با یک نظم دقیق در این بنای با عظمت قابل رویت است.

در پلان سردر ورودی خانه طباطبایی ها، دو سکو قرار داده شده که به اصلاح به آن ها پیرنشین می گفتند. دو کوبه هم مختص آقایان و خانم ها برای در زدن  استفاده می شد. دو دالان در هنگام ورود به خانه وجود دارد که یکی راه ورود به بخش اندرونی و دیگری راه ورود به بخش بیرونی بوده و اما در عین حال هردو بخش به هشتی راه داشته اند. در پنجرها از شیشه های رنگی استفاده شده تا حشرات به داخل اتاق ها راه نیابند.

منبع : نشاط آوران

کلیسا بیت الحم اصفهان

تاریخچه : کلیسای بیت الحم یکی از زیباترین کلیساهای محله جلفای اصفهان می باشد و در نزدیکی کلیسای مریم مقدس قرار دارد. گنبد این کلیسا از لحاظ ارتفاع بین دوازده کلیسای موجود در این محله، بلندترین محسوب می شود به گونه ای که به راحتی از فواصل دور نمایان است.

این کلیسا اصفهان توسط تاجری مسیحی به نام خواجه پطروس در دوران سلطنت شاه عباس کبیر ساخته شد. تصویر این شخص بر روی دیوار کلیسا بیت الحم کشیده شده و آرامگاه وی نیز در ایوان مقابل درب غربی کلیسا وجود دارد. دیوارها و پی این بنا بسیار قطور بوده و در برخی نقاط به چندین متر می رسد.

در تزئینات و معماری کلیسای بیت الحم نقاشی هایی از زندگانی حضرت مسیح و هم چنین طلاکاری های زیبا وجود دارد. در حیاط این بنا دو تالار تدفین مشاهده می شود که در آن هفتاد سنگ قبر از بزرگان ارامنه قرار دارد. ساختمان کلیسای بیت اللحم دارای پلانی مستطیل شکل در دوطبقه و ساخته شده از آجر می باشد.

گنبد کلیسا وانک که به صورت دو پوسته ساخته شده، با طلاکاری و کتیبه هایی تزئین گشته است. هشت پنجره در ساق گنبد رویت می شود که طاق نماهایی نقاشی شده از چهره دوازده حواری مسیح(ع)، رستاخیز مسیح و غیره وجود دارد. گنبد کلیسای بیت الحم بروی چهار ستون مرتفع بنا شده است .

در محراب گنبد دوازده تصویر زیبا که از جمله ی آنها میتوان به تصویر بهشت اشاره کرد، قرار دارد. در سمت چپ این نقاشی، تصویری از خواجه پطرس دیده می شود. همچنین ناقوس کلیسا در ضلع غربی گنبد واقع شده است. در بخش هایی از کلیسا  همچون سرود خوان و اطراف گنبد و بخش بالایی محراب کتیبه هایی با خط ارمنی طلایی مشاهده میشود. در بخش سرود خوان کلیسا مریم مقدس تابلوهایی از تولد مسیح و غسل تعمید ایشان دیده میشود. همچنین در بخش عوام نیز تابلوهای زیادی  وجود دارد.

کلیسای بیت الحم دارای سن مربوط به گروه کر یا همان سرودخوان می باشد که این نکته  قابل توجهی می باشد. نقاشی های این کلیسا مربوط به تلاش شخص خواجه اوتیک است. نکته حائز اهمیت در نقاشی های کلیسای بیت الحم این است که از ظرافت هنری خاصی نسبت به کلیسای وانک برخوردار است.

در گذشته در اطراف این کلیسا چهار حیاط بوده که اکنون فقط بخش شرقی آن بجا مانده وسایر حیاط ها تخریب و تبدیل به خیابان نظر فعلی گردیده است.

منبع : نشاط آوران

پل جویی اصفهان

تاریخچه : پل جویی یا جوبی یکی از پل های قدیمی زاینده رود اصفهان می باشد که راه اختصاصی کاخ هفت دست و کوشک آیینه خانه بود.

لطفا به این مطلب رای دهید

[رای ها : 4 امتیاز : 5]

برای برقراری ارتباط ساکنان شهر اصفهان که در دو طرف رودخانه زایند رود بودند، ایجاد پل هایی بر روی رودخانه مورد نیاز گشت. پل های شهرستان، مارنان، سی و سه پل و خواجو از جمله قدیمی ترین پل های شهر اصفهان هستند که بر روی این رودخانه زیبا ساخته شدند. پل باریک و کم عرضی در خیابان اسماعیل اصفهان رویت می شود که مابین پل خواجو و پل سی و سه پل قرار گرفته است.

در گذشته این بنا در غرب کاخ های هفت دست و آیینه خانه واقع شده بود. این دو کاخ به همراه تعدادی از کاخ های دیگر ، توسط حاکم اصفهان به نام مسعود میرزا ظل السلطان در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه ویران گشتند. در برخی کتب از این پل با نام پل سعادت آباد اصفهان یاد شده است.  در درازای جوی آبی بر روی ناحیه سنگ تراش وسط پل جریان داشت که به همین خاطر به پل جوبی یا جویی معروف شد. در واقع، بخشی از آب باغ های شمالی از طریق این جوی تأمین می گشت. متاسفانه در حال حاضر این جوی آب پر شده است. البته در زبان عامیانه برخی از مردمان اصفهان به غلط به پل چوبی نیز عنوان می شود. چون  در ساختمان این پل چوبی به کار نرفته است.

در زمانی که شاه عباس دوم در اصفهان حکومت می کرد به دلیل علاقه به ساختن بناها، پل جویی را که مورد نیاز برای ارتباط دو منطقه بود دستور به ایجاد آن نمود. پل جویی از لحاظ معماری دارای 21 دهانه طاق جناغی شکل، دو اتاقک و آب برهای مثلثی می باشد. در گذشته و در قسمت میانی پل، برج شش ضلعی قرار داشت که از هر سوی آن چشمه ای  جاری بود. با توجه به بلایای روزگار، پل جویی که از سنگ تراشیده شده  به دلیل طول زیادو پهنای کم بسیار مقاوم بوده است. در کلیه بدنه و طاق های پل از آجر با ملات گچ استفاده شده و در پایه های آن ملات ساروجی کار شده است.

پل جویی اصفهان تنها برای عبور و مرور مردم ایجاد نگردید، بلکه تنها راه ارتباطی باغ های شمالی و جنوبی زاینده رود نیز به حساب می آمد. هم چنین گاهی اوقات برای گذر خانواده شاه عباس و ملاقاتشان با بزرگان، سفیران نیز استفاده می شد.

منبع : نشاط آوران

باغ پرندگان اصفهان

تاریخچه : در مرداد ماه سال 1375 هجری شمسی، باغ پرندگان در اصفهان فعالیتش را آغاز کرد. مساحت این باغ 55000 متر مربع می باشد و یکی از جاذبه های گردشگری این شهر تاریخی می باشد.

لطفا به این مطلب رای دهید

[رای ها : 3 امتیاز : 5]

باغ پرندگان از معدود باغ های پرندگان در خاورمیانه است. این باغ بخشی از پارک ناژوان و رودخانه زاینده رود را شامل می شود. باغ پرندگان زیر نظر شهرداری اصفهان ساخته شد و در حال حاضر مدیریت و ساماندهی باغ توسط اداره ناژوان و صفه صورت می گیرد. مجموعه باغ پرندگان از قسمت های متعددی تشکیل شده که عبارتند از: برکه ها، صخره، قفسه های شیشه ای، قفس های آهنی و فضای سبز جنگلی.

در باغ پرندگان برکه هایی وجود دارد که پرندگان آبچر مانند در آن ها زندگی می کنند. در بخش مرکزی باغ برکه بزرگی دیده می شود. در ضلع شرقی باغ صخره ای برای زیستگاه پرندگان کوهستانی و بیابانی در نظر گرفته شده است که بیشتر در این محیط کبک ها مشاهده می گردد.  اصفهان هم مانند هر مکانی شرایط اقلیمی خود را داراست به همین دلیل برای پرندگانی که  آب و هوای خاصی برایشان مطرح است قفس های شیشه ای ساخته اند که از امکاناتی همچون دستگاه تهویه، شوفاژ و کولر در آن به کار گرفته اند.

برای تغذیه پرندگان شکاری نیز قفس های آهنی ساخته اند. هم چنین شرایط محیط را گونه ای طراحی کرده اند که شبیه به منطقه زندگی این نوع پرندگان باشد. در سرتاسر محیط باغ فضای سبز جنگلی ایجاد شده تا تعدادی از پرندگان بتوانند آزاد در این فضای دل انگیز پرواز کنند.  هم چنین در باغ پرندگان ، مراکز پژوهشی و تحقیقاتی هم صورت می گیرد که بخشی از واحدهای تخصصی آن شامل واحد تغذیه، تکثیر، بهداشت، قرنطینه و تاکسیدرمی می شود.

تراکم تعداد گونه های باغ پرندگان متفاوت بوده و بسته به اینکه شرایط سازگاری پرندگان دیگر فراهم گردد به گونه های پرندگان افزوده خواهد شد. اما در حال حاضر بیش از 130 گونه پرنده در این باغ وجود دارد.

در حقیقت یکی از جلوه های باشکوه خلقت خداوند در طی تاریخ دیدار و شنیدن صدای آوای پرندگان است.  با دیدن تصاویر و عکس های باغ پرندگان که در این مطلب آورده شده، برای مشاهده بیشتر فضای دلنشین و زیبای باغ پرندگان بهتر است به شهر اصفهان سفر کنید و  از آن فضا لذت برید.

منبع : نشاط آوران

خانه بروجردی ها اصفهان

تاریخچه : یکی از بناهای تاریخی کاشان، خانه بروجردی ها می باشد که در محله سلطان امیر احمد در خیابان علوی واقع شده است. این خانه زیبا در بافت تاریخی شهر بوده و امروزه در آن اداره میراث فرهنگی مستقر شده است.

لطفا به این مطلب رای دهید

[رای ها : 4 امتیاز : 5]

 این بنای تاریخی در سال 1275 هجری قمری به تلاش و کمک حاج سید حسن نطنزی ساخته شد. شغل حاج سید حسن تجارت بود و کالاهای بازرگانی از بروجرد وارد می کرد و با تاجران کاشان در ارتباط بود. به همین خاطر به حسن بروجردی معروف و خانه ایشان در آن زمان به خانه بروجردی ها مشهور گشت.

یکی از طراحان و معماران خانه بروجردی ها، استادبزرگ علی معماری معروف به علی مریم می باشد. در این ساختمان با عظمت بیش از 150 هنرمند و گچ کار و آینه کار به کار گرفته شده اند. تزئینات معماری و پلان خانه بروجردی ها از دو بخش تشکیل شده است؛ یکی ساختار گودال باغچه ای که از سبک زیبایی بهره مند بوده و دیگری ساختار تزئیناتی همچون کاربندی، یزدی بندی رخ بام و خورشیدی ها و مقرنس کاری صورت گرفته که به نحو ممتازی در آن اجرا گردیده است. خانه بروجردی ها دارای دو بخش بیرونی و اندرونی است که بخش بیرونی آن در معرض دید عموم واقع شده است.

در شمال شرقی بنا، سقف اندرونی قرار گرفته که چندین سال تحت حاکمیت شخصی می باشد. پس از گذر از در با هشتی ورودی رو به رو می شویم که در آن قسمت ورودی اصلی خانه هم در این هشتی تعبیه شده است. سپس به راهرو طولانی و شیبداری می رسیم که به فضای حیاط راه دارد. در کنار راهروی خانه ایوان شمالی است، که در آن یک پنج دری یافت می شود که برای پذیرایی از مهمانان مورد استفاده قرار می گرفت. در اطراف پنج دری دو اتاق قرار داشت که چون نور خورشید به آن ها مستقیم می تابید بیشتر در زمستان مورد استفاده قرار می گرفت. در داخل اتاق پنج دری گچبری هایی با نقش و نگار گل و مرغ با ظرافت خاصی کار شده است.

در میان باغچه های حیاط حوضی بزرگ مشاهده می شود که طراوت فضا را صد چندان کرده است. هم چنین در خانه بروجردی ها فضاهای خدماتی در شمال شرقی بنا، اتاق ها و ایوان سرپوشیده در شرق خانه، وجود پله ها برای رسیدن به زیر زمین در جلو ایوان ها مشاهده می گردد.

تالار بزرگ سرپوشیده ای در این خانه قرار دارد که مزین به نقش و نگارهای ظریف و نقوش شاهان است. در این تالار نقاشی و آثار هنرمندانه کمال الملک نیز به خوبی رویت می شود، که ایشان در زمان قاجار نظارت و طراحی گچبری های خانه را بر عهده داشت.

منبع : نشاط آوران

مسجد رحیم خان اصفهان

تاریخچه : یکی از بناهای تاریخی اصفهان، مسجد رحیم است. این مسجد در زمان بعد از صفویه ساخته شد.

لطفا به این مطلب رای دهید

[رای ها : 6 امتیاز : 5]

مسجد رحیم خان اصفهان توسط میر سید حسن نوئی در محله نوی اصفهان بنا گردید و چون وفات نمود این بنا نیمه کاره باقی ماند. محمد رحیم خان بیگلربیگی به ادامه ساخت بنا پرداخت اما عمر ایشان نیز کوتاه بود و به همین دلیل برادرانش ساخت مسجد را به اتمام رساندند. تزئینات و خطوطی که در سبک معماری مسجد رحیم خان به کار رفته از مسجد سید گرفته شده است.

کتیبه های متعددی در اطراف مسجد نقش بسته شده اند. پلان مسجد رحیم اصفهان دارای سه درب است که درب شمالی آن وسیع و دارای کاشی کاری می باشد و از طریق دالانی دراز به صحن مسجد راه می یابیم و شبستان زیبایی را مشاهده می کنیم. مقبره روحانی سید حسن مدرس چهار سوقی در حیاط جداگانه ای قرار گرفته است و در کنار حیاط بقعه تعدادی از علما رویت می شود.

کتیبه هایی که در سردر شمالی قرار گرفته به خط نستعلیق می باشد و نام سازنده مسجد در آن ذکر گردیده است. هم چنین درب شرقی مسجد رحیم خان نیز بسیار وسیع و دارای کاشی کاری بوده و شامل جلو خانی است که از طریق چند پله به خیابانی وارد می شویم. بر سردر این درب کتیبه ای به خط ثلث سفید قرار دارد که از ساخت مسجد در سال 1301 هجری قمری خبر می دهد. در بالای سکوهای دو طرف درب نیز خط های بنائی سه رگی و نستعلیق مشاهده می شود. اما درب غربی مسجد رحیم ساده و بدون کاشی کاری است.

مسجد رحیم خان، مسجدی چهار ایوانی بوده که در عقب ایوان شمالی اش شبستان مسجدی است که بسیار وسیع و دارای پشت بغل های کاشی کاری شده می باشد. هم چنین کتیبه هایی با خط نستعلیق و ثلث در آن دیده می شود که در آن عبارات از کاشی کار و سازنده اش هم نامی آورده شده است.

ایوان جنوبی مسجد از دیگر ایوان های مسجد بزرگ تر می باشد و از کاشی کاری های بسیار زیبایی برخوردار است. بر روی ایوان شرقی بنا، گلدسته مسجد قرار گرفته است. در محراب بزرگ مسجد رحیم خان کتیبه های قرآنی با خط ثلث نقش بسته است. در سقف مسجد آجر با ازاره های مرمری کار شده و کاشی کاری های زیبایی نیز در آن رویت می شود.

منبع : نشاط آوران

خانه عامری ها اصفهان

تاریخچه : خانه سهام السلطنه یا  عامری ها، یکی از با ارزش ترین مجموعه های  مسکونی تاریخی کاشان است که متعلق به دوره زندیه می باشد. خانه عامری ها در سال 1192 هجری قمری  در جانب خیابان علوی بنا گردید.

خانه عامری ها در کاشان از وسیع ترین خانه های تاریخی جهان محسوب می شود. زیربنای این خانه 12000 مترمربع و شامل 8000 مترمربع عرصه است. در این مجموعه حیاط های وسیع داخلی و بیرونی مشاهده می شود که قدمت آن ها به دوران زندیه بر می گردد. در زمان قاجار شخصی به نام سهام السلطنه عامری به بازسازی این خانه تاریخی پرداخت. سهام السلطنه برای گسترش بنا حیاط هایی نیز به آن افزود. خانه عامری ها دارای 7 حیاط است که از چهار حیاط آن به شکل بیرونی، داخلی،  مهمان خانه، خدمه و سواران نظامی به کار گرفته میشد و سه حیاط دیگرش برای سکونت نزدیکان سهام السلطنه مورد استفاده قرار می گرفت.

در خانه عامری ها  حدود 85 اتاق رویت می شود که در آن ها حمام های اختصاصی زنانه و مردانه است که در آن زمان کم سابقه بوده است. ابراهیم خلیل خان فرزند سهام السلطنه بعد از ایشان، صاحب حیاط های درونی و بیرونی شد و مابقی بخش ها به دیگر افراد خانواده رسید.  بخش جنوبی ساختمان متعلق به بزرگ عامری ها و بخش شمالی نیز به حشمت الله خان عامری تعلق داشت. خانه های دیگری نیز در بخش های شمالی و غربی بوده که بعدها تفکیک گشته و به مالکیت فردی به نام یوسفی رسید. با همکاری میراث فرهنگی کاشان به دلیل حضور نداشتن مالکین خانه در سال 1374 هجری شمسی، مجوز مرمت بنا از دادستان وقت گرفته شد و عملیات بازسازی در آن صورت گرفت.

معماری خانه عامری ها به شیوه گودال باغچه ای صورت گرفته است. این کار سبب می شد که جریان آب قنات ها به تمام حیاط ها و حوض خانه های بنا می رفت. وجود بادگیرهای بلند در خانه هوای گرم سرداب ها را قابل تحمل تر می کرد.

امروزه، مجموعه خانه عامری ها به نام ابراهیم خلیل خان علوی مشهور می باشد و در آن هنرهای نقاشی، مقرنس کاری، کاشیکاری و گچبری گرانبها و نایاب به چشم می خورد و در اختیار علاقه مندان به هنر قرار گرفته است.

در حیاط وسیع خانه اتاق پنج دری رویت می شود. همچنین در نمای شمالی، ایوان بلندی قرار دارد که در اطرافش اتاق ها و سالن هایی به چشم می خورد. قسمت های مختلف خانه از روابط داخلی صحیح بهره مند هستند اما هرکدام از قسمت ها دارای ورودی مجزا با سردر و هشتی و راهرو است و هر کدام از آن ها از ارزش فراوانی برخوردار می باشد.  با دیدن این بخش ها، دوره پدر سالاری به یاد می آید.

منبع : نشاط آوران