اروندکنار آبادان

به گواه تاریخ باستان، ایرانیان حرفه ای ترین و ماهرترین ارتش را داشته اند. ارتش ایران در عملیاتی برق آسا از نیل پهناور عبور کرد و مصر را تصرف کرد. این تاکتیک عملیاتی مستندترین پیشینه در عبور از رودهای پهناور است که در کارنامه هوشمندی ارتش ایران می درخشد. ایرانیان بعد از هزاران سال و در عصر حاضر یک بار دیگر از این توانمندی بهره گرفتند و افتخار بزرگ و باشکوه دیگری را ثبت کردند که موجب حیرت و شگفتی ارتش های جهان شد؛ غواصان دلیر سپاه ایران از این رود خروشان گذشتند و دژ تسخیرناپذیر دشمن را در آن سوی رود در هم شکستند.

اینجا جنوبی ترین جای ایران است، آخرین حد خشکی در جنوب آبادان. اروندکنار در آبادان سرزمین نخلستان های بزرگ است با مردمی که اکثرا شیعه هستند. در گذشته این منطقه گبسه نام داشت و نقطه ای کور و حاشیه به حساب می آمد که بعدها بنا به اهمیت سوق الجیشی آن، به اروندکنار تغیر نام پیدا کرد.

رودخانه های دجله و فرات در عراق و رود کارون در ایران با هم تلاقی کرده و این رود خروشان که با سرعت عجیبی به خلیج فارس می ریزد را تشکیل می دهند. اروندکنار خوزستان در این سو و شهر فاو در آن سوی رود در برابر هم قرار گرفته اند. اروند رود هزار متر پهنا دارد و عمق آن در بعضی جاها به ۲۵ متر می رسد. زمین های اطراف اروند رود باتلاقی است و اگر انسانی بر آن پای بگذارد تا زانو در گل فرو می رود. گیاهان چولان که بوته های بلندی هستند اطراف رود را گرفته اند و نیزارهای پوشیده و متراکم پوشش گیاهی این منطقه هستند که با حضور نخلستان ها مناظر چشمگیر و زیبایی را پدید آورده اند.

بومیان منطقه با شناختی که از وضعیت جزر و مد در این رود به دست آورده بودند اقدام به احداث نهرها و کانال هایی برای انتقال آب اروند به نخلستان ها کردند که تا به امروز نیز قابل استفاده اند. در زمان تسلط عثمانی بر مناطق غرب و شمال غرب، اختلافاتی بین ایران و عراق بر سر مالکیت این رود پدید آمد و بیش از ۴۰۰ سال است که این اختلاف به قوت خود باقی است.

پیمان ۱۹۷۵ الجزایر در مورد تعیین مرز در محل رودخانه توسط رژیم بعث شکسته شد و با حمله به ایران آنرا نقض کرد. دشمن در آن سوی رود اروند و در بندرهای ام القصر و راس البیشه استحکامات نظامی و در شهر فاو دژی نفوذ ناپذیر را احداث کرد تا جایی که باور داشت که هیچ نیرویی با وجود این همه موانع قادر نخواهد بود که از رود عبور کند و این پایگاه های مستحکم را فتح نماید. اما سپاه ایران در سردترین فصل سال در عملیاتی غافلگیرکننده از رود عبور کرد و در طی یکی دو ساعت بندر استراتژیک فاو و بنادر ام القصر و راس البیشه را فتح نمود. این پیروزی بزرگ وضعیت نبرد را تغییر داد و نفس دشمن را گرفت تا جایی که ژنرال های بزرگ جهان که استحکامات و موانع دفاعی را برای دشمن طراحی و اجرا کرده بودند اعتراف کردند که برتری و پیروزی با ارتش ایران است و این عملیات آنان را حیرت زده کرده است.

امروزه مقوله گردشگری جنگ، حرف های تازه ای دارد و گردشگرانی از سراسر جهان تمایل دارند که در مناطق جنگی و یادمان های جنگ حضور یافته و از نزدیک با چگونگی این حماسه آفرینی ها آشنا شوند. از این رو منطقه عملیاتی والفجر ۸ علاوه بر جاذبه های طبیعی و مردم مهربانش روحی حماسی و مقدس دارد که یادمان شهدای عملیات والفجر ۸ قلب آن محسوب می شود. در ایام آغازین بهار کاروان های راهیان نور، خیل عظیم مردم ایران و جهان را به سوی خود می کشاند تا با دیدار و بازدید از این شهر و رود پرآوازه به ایرانی بودن خویش ببالند.

ایرج مرادی

در ذیل دیگر عکس های اروندکنار آبادان را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت اختصاصی برای سایت  نشاط آوران تهیه شده است:

روستای دویدوخ علیا خراسان شمالی

روستای دویدوخ را ژاپنی ها، اروپاییان و کشورهای حاشیه خلیج فارس به دلیل صادر شدن فرش دویدوخ به آنها، خوب می شناسند.

فرش های دو رو که بسیار منحصر فرد می باشند، در هیچ کجای دنیا به غیر از این روستا یافت نمی شوند. این فرش ها موجب شهرت بسیار این روستای مرزی در دهستان جرگلانِ ناحیه راز و جرگلان خراسان شمالی شده است.

زنان هنرمند روستای دویدوخ علیا بافندگان و تولیدکنندگان بی بدیلی هستند که در کار فرش بافی سنگ تمام گذاشته اند. سرانگشتان ماهر آنان به هنگام بافت تار و پود، چشم هر بیننده ای را خیره می کند و به خوبی این اثر را به عنوان یکی از برجسته ترین صنایع دستی بجنورد و خراسان شمالی معرفی نموده اند.

روستای دویدوخ جرگلان، این روستای قدیمی حدود دو هزار نفر جمعیت دارد که ۷۰ درصد زنان آن در کارگاه های سنتی بافت قالی ابریشم مشغول به کارند و ۳۰ درصد دیگر به کار دامپروری و کشاورزی مشغول می باشند.

جمعیت موجود در استان خراسان شمالی متشکل هستند از کردها، ترکمن ها، تات ها، بلوچ ها و فارس ها که این تنوع قومی موجب شده است که از نظر فرهنگی و به ویژه ساخت و پرداخت صنایع دستی همواره بدرخشند و آثار ارزشمندی را روانه بازار کنند. فرش های تولید شده در روستای دویدوخ بجنورد، با ترکیب بندی خاص رنگ و نقش در نوع خود بی نظیرند و دیدن زنان هنرمند قالیباف در کارگاه های بافت فرش دو طرفه یا دو رو بسیار دیدنی است.

این روستا و فرش های زیبایش مدت هاست که از جاذبه های گردشگری خراسان شمالی هستند، از این رو گردشگرانی از سایر کشورها در قالب تور به این منطقه می آیند تا از نزدیک شاهد بافت فرش و نیز شیوه های معیشت این مردم باشند.

بی شک تولید فرش دورو در روستای دویدوخ قابلیت تعمیم به سایر روستاهای خراسان را داراست و این مستلزم حمایت دولت و سرمایه گذاری بخش خصوصی می باشد. این عمل ارزشمند علاوه بر ماهیت فرهنگی آن وجه اقتصادی پر رنگ تری می تواند داشته باشد.

ایرج مرادی

در ذیل دیگر عکس های روستای دویدوخ علیا خراسان شمالی را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت  اختصاصی برای سایت نشاط آوران تهیه شده است:

گیوه کرمانشاه اولین کفش ایرانیان

ایرانیان باستان اهمیت و ارزش پاپوش مناسب را برای حفظ سلامت روح و جسم دریافته بودند از طرف دیگر به منظور عبور از سرزمین هایی با آب و هوای متنوع اقدام به طراحی، ساخت و بافت پاپوش هایی بسیار راحت و مقاوم کردند.

اگر به نقش برجسته کماندار پارسی در پرسپولیس مراجعه کنید نوعی از پاپوش را با سه بند بر پایش می بینید که حیرت انگیز است و نشان درک و شناخت علمی ایرانیان از طراحی و مهندسی کفش دارد. اما گیوه این پاپوش سنتی که امروزه رو به فراموشی می رود پیشینه ای بسیار کهن تر از کفش کماندار پارسی در عصر امپراتوری هخامنشیان در ایران دارد.

اولین بار کمانداران ماد در غرب ایران پاپوشی به نام گیوه را استفاده کرده اند. آنان با طراحی پاپوشی سبک و مقاوم از پوست گاو، پنبه و نخ تابیده بهره گرفتند و گیوه را بافتند. گیوه کفشی است برای بهار، تابستان و پاییز و قوم ماد به خوبی از آن در عبور از مناطق صعب العبور بهره گرفتند.

منطقه اورامانات در کردستان و پاوه در کرمانشاه را می توان خواستگاه اولیه و تولید کننده نخست گیوه دانست. امروزه بیش از پنج نوع گیوه در کرمانشاه بافته می شود.

گارگاه های بافت گیوه کرمانشاه را می توان از جمله جاذبه های گردشگری این شهر دانست.

گیوه گرچه کفشی مخصوص عشایر است اما از جالبترین و ارزشمندترین صنایع دستی روستایی در ایران محسوب می گردد. گیوه در استان های کردستان، کرمانشاه، فارس و اصفهان قدمتی دیرینه دارد و امروزه هم با گذشته هزاره ها هنوز هم در بازارهای قدیمی این شهرها کارگاه های بافت گیوه وجود دارد.

گیوه این پاپوش باستانی از نظر طبی ارزش والایی دارد چرا که ضمن سبکی و نرمی و انعطاف پذیری موجب آرامش اعصاب و توازن و تعادل بدن به هنگام پیاده رویست.

بر اساس ویژگی های گیوه و حضور آن در تاریخ کهن ایران به جرات می توان گفت گیوه پاپوش سرزمین ایران است.

ایرج مرادی

در ذیل دیگر عکس های گیوه کرمانشاه را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت اختصاصی برای سایت نشاط  آوران تهیه شده است:

آبشار لوه گالیکش

آبشار لوه گالیکش به القاب زیادی معروف است اما زیباتر از همه ی آنها می توان به عروس آبشار های استان گلستان و یا نگین استان گلستان اشاره کرد. آبشار لوه جزو آبشار های پلکانی بسیار زیبا در ایران است که 5 طبقه پلکانی خزه دار دارد. در انتهای مسیر نزدیک آبشار اصلی، شیب های تند و درختان بسیار بلند را می توانید مشاهده کنید.

فاصله آبشار لوه تا جاده اصلی گلستان 5 کیلومتر می باشد. یکی از ویژگی های شاخصی که بر روی شناخت این آبشار تاثیر بسزایی گذاشته، همجواری با پارک جنگلی گلستان است. منطقه حفاظت شده لوه دارای انواع گونه های جانوری از جمله خرس، انواع گربه های جنگلی، مرال، شوکا و گرگ می باشد.

آبشار لوه گلستان که به زیباترین آبشار این استان معروف است دارای 75 متر ارتفاع، طبیعت زیبای جنگلی اطراف، همجواری با روستایی با همین نام (لوه) و خاصیت پلکانی می باشد. این آبشار با شهر گالیکش 16 کیلومتر فاصله دارد و از جمله روستاهای اطراف آن می توان به روستای لوه، روستای کرنگکفتر، صادق آباد، آق قمیش، تنگراه و کندسکو اشاره کرد.

آبشار روستای لوه دارای طبیعت بسیار زیبایی می باشد به طوری که در 4 فصل سال جزو مناطق گردشگری محبوب مسافران و جاذبه های پر طرفدار محسوب می شود. روستای لوه خود دارای جاذبه های طبیعی و تاریخی بسیاری است، این روستا قدمتی همراستا با تاریخ اسلام در ایران دارد. جمعیت روستای لوه حدود 600 نفر می باشد که در روستایی با طبیعت خدادای و زیبایی همچون لوه زندگی می کنند.

گالیکش در محدوده پارک جنگلی و روستای لوه حدود 90 نقطه گردشگری که به ثبت جهانی رسیده اند می باشد، این منطقه یکی از مناطق فوق العاده برای گردشگران محسوب می شود. افراد علاقه مند به طبیعت می توانند طبیعتی بکر و وحشی را در این محدوده پیدا کنند و از آن لذت ببرند.

اگر بعد از دیدن آبشار و طبیعت به دنبال آدرس روستای لوه باشید می توانید از مسیر گالیکش، 15 کیلومتری جاده مشهد به سمت فرعی روستای لوه حرکت کنید.

آدرس آبشار لوه گالیکش : استان گلستان، گالیکش، روستای لوه، آبشار لوه

امامزاده حسین بن موسی الکاظم طبس

مسیر ورود امام رضا (ع) از مرزهای جنوبی ایران یعنی خوزستان، یزد و خراسان تا مشهد مقدس مسیری است معنوی که جای جای آن متبرک شده است به قدمگاه امام رضا (ع) و امامزاده های عزیزی که مزارشان در این مسیر کویری قرار گرفته است.

طبس شهریست هزاران ساله که اینک علاوه بر تاریخ کهن آن، مزین است به آرامگاه امامزاده حسین بن موسی الکاظم، برادر امام رضا (ع) که آخرین فرزند امام موسی کاظم است. بارگاه امامزاده حسین بن موسی الکاظم در شهر کویری طبس، چراغ راه مومنین و دروازه ورود به مشهد مقدس است. مکانی که در سال ۱۳۱۸ در زمره آثار ملی ایران به ثبت رسید و از افتخارات و میراث های معنوی مردم ایران شده است.

این یادگار نیک و روحانی در سال ۱۳۵۷ و همزمان با ظهور انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران در اثر وقوع زلزله مهیبی که شهر طبس را تخریب کرد دچار خساراتی گردید که بلافاصله به همت مومنین و به حمایت آستان قدس رضوی مرمت و بازسازی شد.

امروزه صحن و ایوان زیبا و باشکوه این بارگاه روحانی و معنوی امامزاده حسین بن موسی الکاظم در طبس با محراب جذاب، محوطه و گلدسته های نورانی و زیبایش جاذبه ای برای مجاورین و زائرین حرمش شده است و همه روزه مسافرین و زائرینی که از جنوب کشور راهی مشهد مقدس هستند به شهر طبس آمده و اقامتی کوتاه در این شهر خواهند داشت و به منظور زیارت و اقامه نماز به این امامزاده عزیز وارد شده و روح و جان خود را مهیای جذب حالات روحانی و معنوی می کنند.

در محوطه این مکان که منزلگاه بهشت است مزار بزرگان و مومنین طبس قرار دارد که مورد احترام اهل ایمان و زائرین می باشند. آستان قدس رضوی با همکاری اداره ارشاد اسلامی، شهرداری و شورای شهر طبس امکانات رفاهی، زیارتی، اقامتی و پذیرایی ویژه ای را برای زائرین و گردشگران وارده به این شهر مهیا کرده اند که در آرامش و امنیت کامل به زیارت، نذر و نیاز و اقامه نماز بپردازند.

به راستی که این مکان روحانی و این امامزاده عزیز در شهر کویری طبس مانند چراغ هدایت و منزلگاهی در مسیر بهشت و دروازه ای به بارگاه رضوی در میانه کویر مرکزی ایران می درخشد.

کارگاه رنگرزی بیرجند خراسان جنوبی

رنگرزی و رنگ آمیزی نخ، هنری دیرپاست که آمیخته با دانش بومی و برای پدید آوردن یک محصول باکیفیت که در قالی تجلی یافته است به کار گرفته می شود.

مردمان هنرمند خراسان جنوبی سالیان بسیاری است که در تولید فرش های نفیس و ارزشمند شهره جهانیان هستند. در تولید فرش دستباف، علاوه بر جنس نخ و زیرسازی دار قالی و چیدمان نخ ها و هنر بافندگی، این رنگ فرش است که در خمیرمایه تار و پود می نشیند و اثری هنرمندانه را ارائه می کند. از این رو رنگرزی را می توان هنر اصیل و بی بدیل بافت فرش تلقی کرد. رنگرزی بیرجند خراسان جنوبی نیز در این عرصه حرف های زیادی برای گفتن دارد.

ترکیبات انجام شده توسط رنگرزان و انجام مراحل دقیق و درست رنگرزی، تاثیر شگرفی در مهیا شدن نخ های رنگی برای بافت قالی دارد. اینکه ایرانیان از دیرباز تاکنون توانسته اند از مواد طبیعی مانند روناس، پوست گردو و سایر مواد رنگزای طبیعی، نخ هایی را آماده کنند که بعد از پیوند تار و پود نقشی از رنگ های زیبا را در کنار هم بسان یک هارمونی چشم نواز پدید آورند، به راستی هنری اصیل و بی بدیل است.

اینجا و در این کارگاه رنگرزی در بیرجند، این خانواده رنگرز مواد اصلی کارگاه های بافت قالی را مهیا می کنند. اینان نخ را بر اساس سفارش بافندگان به رنگ های قهوه ای، سرمه ای، زرد، آبی و قرمز تبدیل می کنند و ارزش کارشان زمانی آشکار می شود که قالی بافته شده پس از سال ها که از عمرش می گذرد، رنگی درخشان و خیره کننده خواهد داشت. به همین دلیل است که نیمی از ارزش فرش بافته شده به جلای رنگ آن و هنر رنگرزی برمی گردد.

به راستی که اگر نیک بنگریم، کارگاه رنگرزی و شیوه های رنگ آمیزی نخ های قالی می تواند برای گردشگران جذاب باشند و همچنین به عنوان جاذبه های گردشگری بیرجند به حسابشان آورد. پتانسیل ناشناخته ای از چرخه متنوع صنعت توریسم که محجور مانده و نیازمند توجه و بازنگری ویژه ایست.

ایرج مرادی

در ذیل دیگر عکس های کارگاه رنگرزی بیرجند خراسان جنوبی را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت  اختصاصی برای سایت نشاط آوران تهیه شده است:

مقبره دانیال نبی شوش

تاریخچه : در سال 606 پیش از میلاد، دانیال نبی به اسارت در آمد و به بابل انتقال داده شد. ایشان در علم و حکمت سرآمد همه بودند و واقف به علم تعبیر خواب شدند. به دلیل تعبیر خواب نبوکد نصر، مورد توجه این پادشاه قرار گرفت. او ادعای پیامبری کرد و با عده ای یهودی از بابل به ایران هجرت کردند و در شوش ساکن شدند.

آرامگاه دانیال نبی در استان خوزستان و در شهر شوش قرار گرفته است. این مقبره از بیشتر نقاط شهر دیده می شود و خود تبدیل به یک المان راه یابی شده که مسافران و شهروندان راه خود را پیدا می کنند. معنای دانیال در زبان عبری یعنی : شخصی که خدا را حاکم خود می داند. مقبره دانیال نبی در مجاورت رودخانه شاوور قرار گرفته و روبروی تپه ارگ شوش می باشد. پس از پیروزی پارسیان بر بابلیان؛ داریوش ماد، دانیال نبی را به عنوان امپراتور ارشد سپاه انتخاب کرد.

دانیال نبی کیست؟

نام دانیال در قرآن ذکر نشده اما بیشتر مسلمانان دانیال را به عنوان پیامبر و از قوم بنی اسرائیل قبول دارند. نام ایشان در روایات و احادیث پیامبران و امامان ذکر شده است. حضرت دانیال در بیت المقدس متولد شد و در سن 12 سالگی به اسارت در آمد. به خواست خود بعد از اسارت به ایران هجرت کرد و در دربار ایران به ارج و قرب رسید.

درباریان داریوش ماد که بدنبال قدرت بودند از پاکی و اعتقادات محکم و مذهبی دانیال بر علیه او استفاده کرده و حکمی مبنی بر پرستش خدایگان تا 30 روز را گرفتند. از آنجا که دانیال نبی فردی مذهبی بر آیین یهود بود نماز و طاعت خود را به سوی اورشلیم می خواند. درباریان بر خلاف عقاید داریوش تصمیم گرفتند تا حضرت دانیال (ع) را به قفس شیرها بیاندازند، پس از انجام این امر دانیال پیامبر از قفس سالم بیرون آمد و در عوض دشمنان او را به دستور داریوش ماد به قفس انداختند و خورده شدند.

مقبره دانیال نبی در یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان قرار گرفته است، در شهر شوش این بنا بسیار دارای اهمیت می باشد به گونه ای که حتی یهودیان خارج از ایران به این مقبره احترام می گذارند.  در شهر شوش حرم دانیال نبی در بافت میانی قرار گرفته است و دارای گنبدی ارچین (اورچین) می باشد، گنبد اورچین شبیه به گنبد رک مخروطی می باشد.

آرامگاه دانیال پیامبر به علت سیل در سال 1249 خورشیدی تخریب گشت، مرمت بنای مقبره دانیال نبی شوش در همان سال به دستور روحانی شیعه (جعفر شوشتری) توسط حاج ملا حسین معمار ساخته شد.

 برای رسیدن به صحن حیاط آرامگاه ابتدا پلکان ورودی را طی می کنید و به حیاط می رسید که گنبد اورچین آن مشخص است. از سمت غربی با کاشی کاری های اسلامی برخورد می کنیم که کتیبه ای بر سر در آن نام آستان مبارک دانیال بنی را حک کرده است.

از سمت شرقی دو مناره به ارتفاع 10 متر دارد که تاریخ درج شده بر روی آنها به سال 1330 باز می گردد. ورود به آرامگاه دانیال پیامبر از سمت شرق است. ضریح آن بارها تعمیر و در آخرین بار به شکل ضریح کامل بر روی محل دفن قرار گرفته است. مقبره دانیال نبی شوش در سال 1368 همراه با تل های مجاور با شماره 51 به ثبت آثار ملی رسید.

با توجه به روایت متعدد دانیال نبی تا سه دهه زندگی کوروش هخامنشی نیز زنده بود، و در حدود 100 سالگی وفات یافت و بیشترین احتمال از مقبره ی او را در شوش می دانند، اما عده ای دیگر مکان هایی نظیر بابل، عراق، سمرقند و مصر را نیز متعلق به مقبره ی او می دانند. در شهر شوش دانیال نبی دارای مقبره، ضریح و خود محل قبر است.

آدرس آرامگاه دانیال نبی : استان خوزستان، اهواز، شهر شوش، مجاور رودخانه شاوور (شاهپور)، آرامگاه دانیال نبی (ع)

مدرسه ضیائیه یزد

تاریخچه : تاریخچه مدرسه ضیائیه یزد به سده ی هفت هجری باز می گردد. زندان اسکندر یا همان مدرسه ضیائیه، مدرسه ای است که قدمتش به 8 قرن می رسد. بنای اولیه مدرسه در سال 631 هـ.ق توسط ضیاء الدین حسین رضی ساخته شد و پسران او در سال 705 هـ.ق این مدرسه را تکمیل کردند.

مدرسه ضیائیه یزد یکی از قدیمی ترین آثار این شهر می باشد که در دوره های متفاوتی مرمت شده و در سال 1346 با شماره ثبت 770 به ثبت آثار ملی رسیده است. مدرسه ضیائیه در محله فهادان و مجاور بقعه دوازده امامیه، خانه ی لاری ها و هتل موزه فهادان قرار دارد.

تاریخ زندان اسکندر به سال های دور باز می گردد و بنای اصلی در دو مرحله ساخته و تکمیل گردیده است. در ابتدا سید ضیاء الدین حسین رضی مدرسه ضیائیه را بنا کرد و در ایامی بعد در سال 705 ه.ق پسران وی مجد الدین حسن و شرف الدین علی این ساختمان عظیم و با شکوه را تکمیل کردند.

زندان اسکندر یا مدرسه ضیائیه سوالیست که ذهن گردشگران و مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است، در پاسخ به این جواب باید نظرات و تحقیق کارشناسان و محققانی را بررسی کرد که برای جواب سالیان سال کاووش کردند. روایت های متعددی وجود دارد که ما در این نوشتار به مدون ترین آنها استناد میکنیم.

درباره مدرسه ضیائیه یزد بنا به روایت ها اینطور مشخص است که این مدرسه در ابتدا برای آرامگاه و به عنوان بقعه ساخته شده و مقارن با حمله اسکندر بوده که از آن به عنوان زندان بهره می گرفته است. در صد سال بعد نوه ی سازنده بنا این بنا را تکمیل کرد و کاربری مدرسه به آن اضافه گردید. کارشناسان میراث فرهنگی معتقد هستند که تاریخچه بنا به درستی در دست نیست.

مدرسه ضیائیه یزد دارای معماری بسیار با ارزش و عظیمی به شیوه آذری است. این بنا در حمله مغول ساخته شده که دارای گنبد خانه بسیار عظیم به منظور بقعه می باشد. این مدرسه دارای سه ایوان، گنبد خانه ای قدیمی، سرداب و بادگیر است.

با توجه به معماری مدرسه ضیائیه، می توان به بخش های مختلفی از این بنای عظیم و با ارزش اشاره کرد : از جمله چاه قطوری حدود 2 متر در وسط حیاط، سردابی به عمق حدود 5 متر که چاه وسط مدرسه از آن نشأت می گیرد، دارای گنبدی عظیم به ارتفاع 18 متر، تزئینات و گچبری ها با آب رنگ های طلایی و لاجوردی کار شده است.

آدرس مدرسه ضیائیه یزد : یزد، محله فهادان، جنب هتل فهادان

روستای حیران

تاریخچه : قدمت منطقه حیران به اندازه دریای خزر می باشد و در نزدیکی آن قلعه ای از دوران ساسانی وجود دارد که در تقسیمات جدید در آذربایجان قرار گرفته است. گردنه حیران حد فاصل آستارا و اردبیل است که باعث می شود این 4 کیلومتر را به راحتی سپری کرد، گویی که در بهشت حرکت میکنید. این منطقه در بیشتر ایام سال پوشیده از جنگل و پوشش گیاهی سبز است. روستای حیران از جمله مناطقی می باشد که هر گردشگری را متحیر می سازد، این منطقه دارای جاذبه های خاص خود است.

روستای حیران آستارا یکی از مناطق بی نظیر و قشنگ در ایران است که لذت یک سفر به یاد ماندنی را برای هر کسی به یادگار می گذارد. نام این روستا شاید برگرفته از همان اتفاقی باشد که برای هر کسی رخ می دهد، انسان در این منطقه واقعا حیران می شود …، اما در اصل این اسم یکی از نام های محلی این منطقه می باشد. روستای حیران دارای سه بخش است که شامل حیران سفلی، حیران وسطی (میانه) و حیران علیا می شود.

روستا حیران در 30 کیلومتری شهرستان آستارا قرار دارد و هوای معتدل و مرطوب این ناحیه باعث زیبایی حیرت برانگیز آن شده است. این روستا با 2200 هکتار مساحت دارای دو قسمت زمین و اراضی شخصی است که 1200 هکتار آن متعلق به اشخاص و روستاییان و 1000 هکتار آن جزو اراضی منابع ملی کشور است. جمعیت این روستا به علت آب و هوا و منطقه ییلاقی دارای تغییرات زیادی است اما به طور ثابت جمعیت اصلی آن حدود 300 نفر هستند و جمعیت متغییر آن بالغ بر 2000 نفر و گاهی به بیش از 2000 نفر نیز می رسد.

روستای حیران گیلان از توابع این استان است و برای سفر به آن نگران اسکان نباشید چرا که در خانه های روستایی و ویلاهای متعددی که آنجا ساخته شده است می توانید چند شبی را آرام بگذرانید. امیدواریم مردم منطقه و دوستداران طبیعت اجازه این ساخت و ساز های املاک شخصی را ندهند. قطعا در دشت ها و کوهپایه های بسیار زیبای آن می توانید براحتی چادر بزنید و ایام بی نظیری را بگذرانید. این روستا در جاده ای حدفاصل آستارا تا اردبیل قرار دارد، جاده ای که جدا از طبیعت و زیبایی هایش مسیری پر تلاطم و سخت گذر است.

مردم روستای حیران آستارا از طریق کشاورزی امورات خود را می گذرانند، البته که امروزه به علت تلکابین موجود در این منطقه از رونق و پیشرفت چشم گیری برخوردار بوده اند. این تلکابین موجب برقراری ارتباط و حضور گردشگران بیشتر در منطقه می شود. اجاره های خانه های روستایی، فروش محصولات در کنار جاده ها و ایجاد رستوران های جاده ای از دیگر مشاغلی است که مردم روستای حیران با آنها امورات زندگی خود را تامین می کنند.

گردنه ی حیران

گردنه حیران گذرگاهی است برای عبور از آستارا تا اردبیل و یا بلعکس، مسیری که عبور از آن برای رفع خستگی ها و خیلی چیزهای دیگر نیز واجب است، این گذرگاه زیبا از آستارا تا اردبیل به فاصله ی 4 کیلومتر می باشد که در آن شاهد جاذبه های بی نظیر طبیعی هستیم. گردنه ی حیران آستارا خود یکی از جاذبه های دیدنی و پرطرفدار روستای حیران است، این گردنه بهمراه سه روستای دیگر (حاجی امیر بالا و پایین، ونه بین) جزو مناطق جغرافیایی گیلان محسوب می شوند.

گردنه حیران آستارا جاده ای است که آستارا را به اردبیل متصل می کند اما این تنها کاری نیست که انجام می دهد، سالانه هزاران گردشگر و توریست برای دیدن این زیبایی و پدیده ی طبیعی به این منطقه سفر می کنند. عکاسان حرفه ای روزهای فراوانی را در این منطقه به سوژه های عکاسی مختلفی اختصاص می دهند. گردنه ی حیران یک قطب با ارزش برای صنعت گردشگریست، اما بهتر است فقط از نظر اقتصادی و زیبایی به آن ننگریم و با تمام توان از این بهشت کم نظیر به عنوان یک سرمایه ی ملی محافظت کنیم.

جاذبه های روستای حیران

جاذبه های روستای حیران بسیار زیاد هستند همانطور که زیبایی ها و دیدنی های طبیعت بیشمار است. این روستا و گردنه در فصول مختلف دارای زیبایی های منحصر به فرد خود می باشد و در بیشتر ایام سال سراسر این منطقه را مه فرا می گیرد به صورتی که جاده لغزنده و بدون دید می شود. مه غلیظی که در بیشتر ایام سال این گردنه را در خود فرو می برد وجود دریای خزر و شرایط آب و هوایی آن است. دره ها و کوه های گردنه حیران پوشیده از گیاهان جنگلی مرتفع است. این گردنه آنچنان که تصور می شود بلند نیست و فقط 1500 متر از سطح آب های آزاد ارتفاع دارد.

از جاذبه های دیگر این منطقه که معروف و پرطرفدار می باشد تلکابین گردنه ی حیران است که در سال 1390 توسط اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری افتتاح شد، این طرح در سال 1384 با نام دهکده ی توریستی حیران توسط بخش خصوصی بنیان گذاری شد و مدت 6 سال به طول انجامید. حد مرزی بین آستارا و اردبیل موقعیت قرار گیری این پروژه است که به نام منطقه مرزی حاجی امیر معروف است. از کوه های فندقلوی شهرستان نمین مشهور به ایستگاه بالا شروع و تا منطقه کوه های حیران در قسمت ایستگاه پایین تمام می شود. این تلکابین از سمت شرق به دریای خزر و گردنه ی حیران و از سمت غرب به جنگلهای زیبای فندقلو و استان اردبیل دید دارد.

توصیه میکنیم در اولین فرصت حتما به این منطقه ی دیدنی و جذاب سفر کنید به همراه خود دوربین های حرفه ای عکاسی ببرید! با خود لوازمی را بردارید که بتوانید با آنها از این سفر خاطره انگیز نهایت استفاده را داشته باشید. به محیط زیست و قلمروی حیوانات حیران آسیب نرسانید و تلاش کنید تا روحتان را از خستگی های شهری و روزمره بزدایید. میوه های جنگلی را از روستاییان بخواهید و در مناطق حفاظت شده گام بردارید.

اگر کمی تصور کنید اسکان در خانه روستایی، میوه های جنگلی و چای آتیشی داغ، مه غلیظ و دوربین عکاسی، آرامش طبیعت و … هم اکنون دست به چمدان می شوید و سفر به مقصد حیران را آغاز می کنید.

آدرس روستای حیران : استان گیلان، 30 کیلومتری شهرستان آستارا، روستای حیران

سرو ابرکوه – قدیمی ترین درخت جهان

تاریخچه : تاریخچه اصلی سرو ابرکوه یزد به چهار هزار سال پیش باز میگردد که خود نشان از زندگی تمدن های این شهرستان و منطقه است. سرو ابرکوه قدیمی ترین درخت سبز دنیاست که شاخه هایی سر به فلک کشیده دارد. این درخت در سال 1382 به تصویب و ثبت توسط سازمان محیط زیست ایران رسید.

درخت سرو ابرکوه یکی از با ارزشترین موجودات زنده ایران است، چرا که در ایران باستان کاشتن درخت اهمیت بسیاری داشته و دارای ارج و قرب بوده است. در هجاره های و نگاره های دوران های متفاوت نماد درخت به طور خاص و ویژه سرو دیده می شود. سرو ابرکوه یزد از جمله با اهمیت ترین درختان سرو ایران است، بنا به روایتی این سرو به دست زرتشت بزرگ در اسفند ماه در ابرکوه کاشته شد.

تاریخچه سرو کهن ابرکوه روایت های گوناگونی دارد و محققان و کاوش گران زیادی قدمت این سرو را بررسی کرده اند. در روایت اول این سرو حداقل سنی که دارد و ثابت شده است 4000 سال می باشد. در روایت دوم این سرو قریب به 4500 سال دارد و برخی دیگر از باستان شناسان آن را یک درخت 5000 هزار ساله می دانند، به طور کلی می توانیم آن را سرو چهار هزار ساله ابرکوه بخوانیم.

سرو ابرکوه در کتبی از جمله الکساندر روف تا 4000 الی 5000 سال قدمت تاریخی برآورد شده است این در حالی است که کاووش گران و دانشمندانی از روسیه و ژاپن این سرو را دارای حدود 8000 سال قدمت دانستند.

قدمت سرو ابرکوه برای برخی سودجویان امری طبیعی است که از آن بکاهند اما برای محققان مشخص می باشد که پیرترین موجود زنده دنیا در ایران و سرو یزد است. سروی که 4000 سال زندگی کرده و در حال حاضر جزوی از آثار طبیعی و دیدنی ایران می باشد. این سرو یازده و نیم متر عرض و 18 متر محیط دارد و ارتفاعش به حدود 30 متر می رسد.

یکی دیگر از آثار خاص و جهانی ایران اثر طبیعی ملی سرو ابرکوه می باشد که سرسبزی آن چشم گیر و دیدنی است. از دیگر القابی که به این درخت می دهند، پیرترین موجود زنده دنیا می باشد. با وجود عمر زیاد، نگین سبز ایران این روزها به بار نشسته و هنوز هم میوه می دهد. یکی از دلایل اهمیت سرو در دوران زرتشت همین همیشه سبز بودن این درخت است که موجب اهمیت و ارزش آن برای زرتشتیان شده و آن را نماد استقامت و ایستادگی می دانند.

آدرس سرو ابرکوه : یزد، ابرکوه، درخت همیشه سبز سرو