آرامگاه شیخ بهایی مشهد
آرامگاه شیخ بهایی مشهد
این
رواق که قبل از مرگش محل تدریس او نیز بوده حدود ۱۰۲ متر مساحت داره که با
آینه کاری های بسیار و کتیبه های خوشنویسی شده زیبایی تزیین شده است.
کتیبه هایی روی دیوار نصب شده که تاریخ مرگ و تولد شیخ بهایی را روی آن
نوشته است. در مورد عظمت علمی این دانشمند همین بس که یونسکو سال ۲۰۰۹
میلادی را سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری کرده بود.
اصلیت شیخ بهایی از
جبل عامل شام بود. بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین
عاملی از بزرگان علمای شام به سمت ایران رهسپار شد و چون به قزوین رسیدند و
آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکونت کردند و بهاءالدین به
شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد.
مرگ این عارف بزرگ و
دانشمند را به سال 1030 و یا 1031 هجری در پایان 87 سال حیاتش ذکر کرده
اند. وی در شهر اصفهان روی در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی
که شایسته شان او بود ، به مشهد بردند و در جوار حرم امام رضا (ع) به خاک
سپردند.
شیخ
بهایی مردی بود که از تظاهر و فخر فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای
برای اشتهار خالص شیخ بهایی بود. شیخ بهایی به تایید و تصدیق اکثر محققین و
مستشرقین ، نادر روزگار و یکی از مردان یگانه دانش و ادب ایران بود که
پرورش یافته فرهنگ آن عصر این مرز و بوم و از بهترین نمایندگان معارف ایران
در قرن دهم و یازدهم هجری قمری بوده است.
شیخ بهایی مشهد شاگردانی تربیت
نموده که به نوبه خود از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند، مانند
فیلسوف و حکیم الهی ملاصدرای شیرازی و ملاحسن حنیفی کاشانی و عده ای دیگر
که در فلسفه و حکمت الهی و فقه و اصول و ریاضی و نجوم سرآمد بوده و همچون
ستارگان درخشانی در آسمان علم و ادب ایران درخشیدند که نه تنها ایران ،
بلکه عالم اسلام به وجود آنان افتخار می کند.
از کتب و آثار بزرگ علمی و
ادبی شیخ بهایی علاوه بر غزلیات و رباعیات دارای دو مثنوی بوده که یکی به
نام مثنوی (نان و حلوا) و دیگری (شیر و شکر) می باشد و آثار علمی او
عبارتند از : جامع عباسی، کشکول، بحرالحساب و مفتاح الفلاح و الاربعین و
سایر تالیفات شیخ بهایی که بالغ بر 87 کتاب و رساله می شود که همواره کتب
مورد نیاز طالبان علم و ادب بوده است.
منبع : نشاط آوران
